-
1 οἰκειόω
οἰκειόω, zum οἰκεῖος machen, zum Vertrauten, Freunde machen, Ggstz von ἀλλοτριόω, Thuc. 3, 65. – Med., οὐδαμῶς ἐξελὼν αὐτούς, ἀλλὰ κάρτα οἰκηϊεύμενος, Her. 4, 148; οὐ μόνον τῇ ἄλλῃ φιλίᾳ βούλεται ᾠκειῶσϑαι, ἀλλὰ καὶ τῷ συγγράμματι, Plat. Parm. 228 a, vgl. Prot. 326 b. – Uebertr., ἡ πραγματεία ἡμῶν πρὸς ἓν γένος ἀκροατῶν οἰκειοῦται, paßt sich einer Art von Lesern an, paßt für sie, Pol. 9, 1, 2. – Gew. zu eigen machen, bes. im med., sich aneignen, τὴν Ἀσίην οἰκειεῦνται οἱ Πέρσαι, Her. 1, 4; ἅπαντα ἐν τῇ πόλει οἰκειοὖσϑαι, Plat. Rep. V, 466 c; oft bei Folgdn; auch act., ὡς οἰκειοῦντες τὰς τότε καλουμένας ἐννέα ὁδούς, Thuc. 1, 100.
-
2 οικειοω
ион. οἰκηϊόω преимущ. med.1) сближать, привязывать, располагать к себе(τινα Plat.; τινα πρός τινα Plut.)
χωρίον, ὃ μετὰ μεγίστων καιρῶν οἰκειοῦταί τε καὴ πολεμοῦται Thuc. — город, дружественные или враждебные отношения с которым весьма не безразличны2) присваивать себе или считать своим(τέν Ἀσίην Her.; ἅπαντα τὰ ἐν πόλει Plat.)
3) приспособлять, приноравливать(τι πρός τι Polyb.)
οἰκειοῦσθαί τι ταῖς ψυκαῖς τῶν παίδων Plat. — привить что-л. детским душам